Zabezpieczenia przeciwpożarowe w obiektach zabytkowych - jakie mogą być ograniczenia?

Większość obiektów zabytkowych to budowle, które mają dużą wartość historyczną, a także stanowią niezwykle cenne, bo unikatowe dziedzictwo kulturowe. Jednocześnie wiele budynków tego typu ma konstrukcję, która sprzyja łatwemu rozprzestrzenianiu się ognia, a wybuch pożaru może oznaczać ich całkowite zniszczenie i ogromne straty materialne i niematerialne. Warto też pamiętać, że spora część zabytków jest dostępna dla zwiedzających, a w niektórych z nich mieszczą się muzea lub placówki kulturalne. Właściwe zabezpieczenie przeciwpożarowe budynków będzie więc miało tu znaczenie również z uwagi na ryzyko odniesienia obrażeń przez ludzi. Zapewnienie dobrego poziomu ochrony ppoż. nie jest tu jednak proste. Przyjrzyjmy się temu nieco bliżej.

Zabytki a ochrona ppoż.

W przypadku wielu obiektów zabytkowych spełnienie wszystkich zawartych w obowiązujących przepisach wymagań co do poziomu ochrony przeciwpożarowej jest dużym wyzwaniem. Warto pamiętać, że zwykle ich konstrukcja utrudnia wytyczenie dróg ewakuacyjnych, a zamontowanie systemów wykrywania dymu czy podwyższonej temperatury lub urządzeń niezbędnych do prowadzenia akcji gaśniczej wymagałoby zbyt daleko idącej ingerencji w strukturę obiektu. Trzeba też mieć na uwadze, że użycie klasycznych środków gaśniczych np. strumienia wody na ogół oznacza nieodwracalne zniszczenia.

Jak chroni się zabytki przed pożarem?

W przypadku obiektów zabytkowych plan ochrony przeciwpożarowej powstaje na bazie specjalnie sporządzanej ekspertyzy, która określa, w jaki sposób da się uzyskać pożądane rezultaty. Na ogół w grę wchodzi oznaczenie wyjść ewakuacyjnych, montaż czujek oraz system sygnalizacji pożaru, a nierzadko także stałe urządzenia gaśnicze, które wykorzystują mgłę wodną odbierającą energię pożaru, lecz niewpływającą negatywnie na obiekt i jego wyposażenie.